Een sport zonder regels, gespeeld door kinderen. Dat is een garantie voor chaos, zou je denken. Maar het levert juist heel veel positiefs op. Finn, student Future Planet Studies aan de UvA, leidt het 3×3 basketbal als vrijwilliger in goede banen, via stichting 3×3 Unites.

Een keer in de week staat Finn als leader op een basketbalpleintje in Amsterdam Oost. Hier organiseert hij 3×3 basketbal activiteiten, waarbij twee teams van drie spelers tegen elkaar spelen. Zijn taak is ook om zoveel mogelijk kinderen aan te sporen om mee te doen. “In Amerika staat dit bekend als een echte straatsport. Regels zijn er niet; deze bepalen de spelers zelf. Uiteraard zorg ik ervoor dat alles in goede harmonie blijft gaan. Ik probeer zo een soort community op te bouwen, waardoor kinderen die het leuk vinden terug blijven komen.”

Leadercourse
“Twee jaar geleden speelde ik basketbal op een veldje bij mij in de buurt toen ik werd aangesproken door iemand van de stichting 3×3 Unites. Die vroeg of ik interesse had om hier vrijwilliger te worden. Er was net een leadercourse opgesteld van zes workshops en daarna krijg je een certificaat om als leader aan de slag te gaan. 3×3 basketbal was nieuw voor mij, maar het sprak me aan en voor ik het wist was ik vrijwilliger!”

“In Amsterdam heb je veel mensen met verschillende achtergronden maar tijdens het spelen vervaagt die grens en verdwijnt alle ongelijkheid. Dat is zo gaaf om te zien. Wat wij doen op de basketbalpleintjes is voor iedereen toegankelijk, alle activiteiten zijn gratis. Ook kinderen die in armoede leven kunnen bij ons toch sporten en gezellig meedoen. Wat zo mooi is, is dat ik kinderen zie groeien en zich ontwikkelen. Verantwoordelijkheid nemen, flexibel zijn en beslissingen durven nemen. Vaardigheden die van pas komen op het speelveld, maar ook in het dagelijkse leven daarbuiten.”

Relaxed
“Een van de mooiste dingen is toch wel dat je de kinderen echt ziet genieten, er ontstaan vriendschappen en je ziet dezelfde kinderen terugkomen. Tuurlijk kan de sfeer soms minder relaxed worden, dan kunnen kinderen elkaar een beetje belachelijk maken. Dit hoort er ook bij en zorgt ook wel weer voor competitiviteit. Er wordt veel met elkaar gelachen, als er iemand uitglijdt of struikelt noemen ze dat een ‘ankle breaker’ en iedereen vindt dat dan grappig. Het gevoel van community ontstaat steeds meer, dat is geweldig.”

“De organisatie is ook in Afrika bezig; met hele grote groepen kinderen zijn ze de sport daar aan het beoefenen. Zelf lijkt het me ook wel heel erg vet om daar een keer heen te gaan. Verbinding tussen landen leggen is belangrijk. Sport is iets onschuldigs en als kinderen van verschillende landen samen kunnen spelen is dat heel erg mooi.”

Enthousiast?
Wil jij ook impact maken als vrijwilliger? Zoek naar een vrijwilligersjob die bij jou past via de vacaturebank van Vrijwilligers Centrale Amsterdam op www.vca.nu

Interview: Kiki Dusebout
Foto: Huub Zeeman