Sterre kreeg een hoornvlies van een donor

Het begon met het gevoel dat ze iets in haar oog had. Een paar maanden later zag Sterre (22) vrijwel niets meer met dat oog. Na een afschuwelijk jaar kreeg ze een hoornvlies van een overleden donor. Nu ziet ze weer uitstekend. “Ik ben zó blij dat iemand zijn hoornvlies heeft afgestaan!”

Sterre van Nierop uit Gouda is net afgestudeerd aan de Styling-opleiding aan Artemis in Amsterdam. En ze ziet alles. Vijf jaar geleden was dat heel anders. “Het leek alsof er een stukje glas in mijn oog zat. Volgens de huisarts was het een oogontsteking, die zou wel overgaan. Maar mijn oog werd steeds roder en dikker en deed waan zinnig zeer. Drie weken later belandde ik in het Oogziekenhuis in Rotterdam.”

Icepack
De oogarts wist het meteen: Acanthamoeba Keratitis, een ernstige ontsteking veroorzaakt door een parasiet die in water leeft. Dit komt jaarlijks zo’n twintig keer voor, vooral bij dragers van zachte lenzen. “Die amoebe had zich in mijn hoornvlies genesteld en vermenigvuldigd. Ik had ontzettende pijn. Ik kon alleen maar met een icepack op dat oog in het donker liggen, licht kon ik niet verdragen. En het voelde alsof er iemand continu op mijn hoofd bonkte.”

Afgesloten
Maandenlang slikte Sterre medicijnen en haar moeder druppelde elke vijf minuten haar oog om de amoebe kapot te krijgen. En intussen miste ze veel. “Ik leefde afgesloten van alles en iedereen, maar het leven van mijn vrienden ging gewoon door. Dat is hard op je 16e.” Ook op school liep ze achter. “Op 4 havo kregen we al veel examenonderdelen. Ik wilde absoluut niet blijven zitten. Mijn moeder las me alles voor, geschiedenis, maatschappijleer… Toen de pijnstillers aansloegen heb ik een paar vakken gehaald en ik ging over.”

Rotparasiet
In de zomer was die rotparasiet eindelijk verslagen, maar Sterre was bijna blind aan haar oog. Ze kwam op de wachtlijst voor een hoornvliestransplantatie. Kort daarna kreeg ze door bijwerkingen van een van de medicijnen ook nog staar, een vertroebelde ooglens. “Toen kwam ik hoger op de wachtlijst. Dat vond ik wel lullig, want anderen wachtten al langer, maar die transplantatie moest zo snel mogelijk gebeuren.”

Kraakhelder
In juni 2013 kreeg Sterre een donorhoornvlies. “De dag daarna zag ik alweer iets. Wauw, wat een verandering, al die kleuren! Al snel werd mijn zicht kraakhelder en dat is het nog steeds. Ook de arts is heel tevreden.” Sterre is er nog steeds verbaasd over. “Bizar eigenlijk dat dit kan, zo’n transplantatie. Ik ben zó blij dat iemand zijn hoornvliezen heeft afgestaan! Mooi dat mensen dit voor elkaar over hebben. Voorheen voelde ik me vreselijk, ik vond niks meer positief. Daarna kon ik mijn leven weer oppakken, ik ben er sterker door geworden. Ongelofelijk wat een transplantatie kan doen!”

Zelf beslissen
Sterre voegt toe: “Als kind zei ik al tegen mijn ouders dat ik donor wilde zijn. Ik ken veel mensen die zich als donor hebben geregistreerd. Sommigen ook niet. Dat mag iedereen zelf beslissen, maar het is belangrijk dat je je keuze vastlegt. Veel 18-jarigen die de oproep van de minister krijgen om zich te registreren, vergeten om dat te doen. Ik zou zeggen: doe het vandaag nog!”

Praat met elkaar
Sterre had geluk. Maar er zijn honderden anderen die ook een orgaan of weefsel nodig hebben. De meesten wachten al heel lang. En velen gaan dood omdat er niet op tijd een orgaan beschikbaar komt. Het kan jou ook overkomen, of je zus, of je vriend, of… Praat erover en vooral: leg je keuze vast.

Meer weten?
Kijk op www.transplantatiestichting.nl